Πανεπιστήμιο: Έσοδα από ακίνητα και όχι από ΦΠΑ

Αν το κράτος χρειάζεται έσοδα αυτά είναι καλύτερο να προέλθουν κυρίως από φόρους σε εισοδήματα

 από ακίνητη περιουσία και σε μικρότερο βαθμό από το ΦΠΑ.

Αυτό αναφέρει το σχόλιο οικονομικής πολιτικής του Πανεπιστημίου Κύπρου στο οποίο σημειώνεται επίσης πως η μείωση των κρατικών δαπανών πρέπει να στοχεύει όχι μόνο τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων αλλά και άλλες δαπάνες που κατ' εξοχήν ευθύνονται για τη δημοσιονομική κρίση.

Την ίδια ώρα, εξηγεί πως οι αυξήσεις των μισθών πρέπει να αντανακλούν στην παραγωγικότητα και οι χορηγίες να είναι μόνο για αυτούς που τις έχουν πραγματικά ανάγκη.

«Γενικά, η δωρεάν παροχή κρατικών αγαθών δεν ενδείκνυται όταν αυτή αυξάνει την ανισότητα και δημιουργεί κίνητρα κατάχρησης από τους δικαιούχους (π.χ. ανώτατη παιδεία). Ο λαϊκισμός των κομμάτων και τα στενά συμφέροντα οργανωμένων ομάδων δεν πρέπει να έχουν ρόλο στο σχεδιασμό/εφαρμογή της κρατικής οικονομικής πολιτικής».

Πρέπει, αναφέρεται, να σταματήσει η οικονομικά εγκληματική ανοχή σε φαινόμενα όπως η φοροδιαφυγή, το ρουσφέτι, η γραφειοκρατία και, γενικά η δυσλειτουργία θεσμών που έχουν καθοριστικό ρόλο στην παραγωγικότητα/ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.

Αναλυτικά το συμπέρασμα του σχολίου του Πανεπιστημίου:

Η δημοσιονομική κρίση είναι κατά ένα μεγάλο μέρος αποτέλεσμα γενικότερης οικονομικής κρίσης και η λήψη λανθασμένων μέτρων για την αντιμετώπισή της δυνατόν να οδηγήσει την οικονομία σε ένα φαύλο κύκλο χρεωκοπίας. Με αυτό το σκεπτικό, και στη βάση στατιστικών δεδομένων που αναλύονται στο παρόν Σχόλιο, προκύπτουν τα ακόλουθα συμπεράσματα:

Η μείωση των κρατικών δαπανών πρέπει να στοχεύει τους μισθούς ή/και τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων αλλά όχι ισοπεδωτικά, δεδομένου ότι δεν υπεραμείβονται στον ίδιο βαθμό όλες οι επαγγελματικές κατηγορίες στον δημόσιο τομέα. Επίσης, σε ένα υγιές δημοσιονομικό καθεστώς δεν έχουν θέση πρακτικές αυτόματης αύξησης των μισθών (ΑΤΑ, ετήσιες προσαυξήσεις, διορισμοί/προαγωγές βάσει αρχαιότητας κλπ) και πρέπει να αντικατασταθούν με πρακτικές που αντανακλούν στην παραγωγικότητα των κρατικών υπαλλήλων (π.χ. μετρήσιμοι στόχοι, εξωτερικές κρίσεις/εξετάσεις και συγκρίσεις με τον ιδιωτικό τομέα και άλλες χώρες) και στη γενικότερη κατάσταση της οικονομίας(το κατά κεφαλή ΑΕΠ).

Η κυβέρνηση δεν πρέπει να σταθεί μόνο στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων αλλά να πάρει μέτρα για τη συγκράτηση άλλων κρατικών δαπανών που πρόσφατα καταγράφουν μεγάλες αυξήσεις, όπως οι δαπάνες για κοινωνικές παροχές και τα λειτουργικά έξοδα. Για παράδειγμα, να καταργήσει τις κρατικές παροχές (επιδόματα τέκνου, φοιτητικές χορηγίες κλπ) σε οικογένειες που δεν τις έχουν πραγματικά ανάγκη. Ακόμα είναι σκόπιμο η κυβέρνηση να προχωρήσει ένα βήμα πάρα πέρα και να διερωτηθεί αν πρέπει να προσφέρει σε όλους δωρεάν πρόσβαση σε κρατικά αγαθά και υπηρεσίες όταν αυτό αυξάνει την κοινωνική ανισότητα (π.χ. δωρεάν φοίτηση στην ανώτατη εκπαίδευση) και δημιουργεί κίνητρα κατάχρησης από τους δικαιούχους, όπως είναι η ηθελημένη χρονική παράταση των σπουδών στα κρατικά πανεπιστήμια και οι αδικαιολόγητες επισκέψεις και συνταγογραφήσεις φαρμάκων στα κρατικά νοσηλευτήρια.

Σε περιόδους οικονομικής ύφεσης δεν ενδείκνυται αύξηση των φόρων, αλλά μέτρα που τονώνουν την οικονομική δραστηριότητα, όπως είναι οι ιδιωτικοποιήσεις ή/και μίσθωση υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα και η μείωση των φόρων. Αν η αύξηση των κρατικών εσόδων είναι απαραίτητη, ενδείκνυνται η αύξηση της φορολογίας εισοδημάτων από ακίνητη περιουσία και - σε μικρότερο βαθμό -του ΦΠΑ, επειδή είναι λιγότερο στρεβλωτικοί σε σύγκριση με άλλους φόρους. Οι ειδικοί φόροι έχουν ρόλο μόνο στην προώθηση συγκεκριμένων (π.χ. περιβαλλοντικών) στόχων.

Είναι καιρός η κυβέρνηση να δείξει την απαιτούμενη αποφασιστικότητα και σοβαρότητα ώστε ο λαϊκισμός των κομμάτων και τα στενά συμφέροντα οργανωμένων ομάδων να μην έχουν ρόλο στο σχεδιασμό και εφαρμογή της κρατικής οικονομικής πολιτικής. Είναι, επίσης, οικονομικά εγκληματική η ανοχή σε φαινόμενα όπως η φοροδιαφυγή και το ρουσφέτι, καθώς και η αδυναμία του κράτους να εξαλείψει τη γραφειοκρατία και, γενικά, να βελτιώσει τους θεσμούς που έχουν καθοριστικό ρόλο στην παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει το ρυθμιστικό ρόλο και να προωθήσει μια ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση που, μεταξύ άλλων, να δίνει κίνητρα  ορθολογικής συμπεριφοράς τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Διαφορετικά, αργά ή γρήγορα, η Κυπριακή κοινωνία θα κληθεί πάλι να πληρώσει τις συνέπειες της κρατικής απραξίας, όπως σήμερα πληρώνει τις συνέπειες της απραξίας των εκάστοτε κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν παρόμοια προβλήματα στο παρελθόν.

sigmalive.com