Στις 29.6.2011 ψηφίστηκε ο περίφημος «εφαρμοστικός Νόμος» που εξειδικεύει σε ορισμένους τομείς το «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα» που είχε ψηφισθεί δυο μέρες πριν από τη Βουλή των Ελλήνων μέσα σε κλίμα γενικευμένης έντασης.Σύμφωνα με το νόμο αυτό, ιδρύεται «ταμείο αξιοποίησης ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου» με αποκλειστικό σκοπό την αξιοποίηση της ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου. Στο ταμείο αυτό περιέρχονται όλα τα ακίνητα του Δημοσίου και λειτουργεί σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας. Εν ολίγοις ξεχνάμε τους κανόνες διαβούλευσης, διαύγειας και διαφάνειας που πρέπει να διέπουν την αξιοποίηση της περιουσίας του δημοσίου και περνάμε πλέον στην εξυπηρέτηση των δημοσιονομικών στόχων με την «αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας» μέσα από ιδιωτικές διαδικασίες και βέβαια απουσία των τοπικών κοινωνιών.
Έτσι, η ΚΕΔ μέσα από την παραπάνω διαδικασία στην ουσία καταργείται, γεγονός που προκάλεσε την παραίτηση του συναδέλφου μας προϊσταμένου της ΚΕΔ ΡΟΔΟΥ κ. Νίκου Βαρβάρη καθώς επίσης και την υποβολή παραίτησης 40 από τους συνολικά 90 υπαλλήλους της υπηρεσίας αυτής σε πανελλήνιο επίπεδο. Είναι μια πράξη προάσπισης της ατομικής αξιοπρέπειάς τους διότι αν αυτό δεν γινόταν, οι υπάλληλοι αυτοί λόγω της άμεσης κατάργησης της ΚΕΔ τίθενται σε δωδεκάμηνη εφεδρεία με το 60 % του βασικού μισθού και επί πλέον σε κάποια στιγμή και μετά από 20 – 30 χρόνια Υπηρεσίας θα καλούνταν να «αξιολογηθούν» από το ΑΣΕΠ για να κριθούν αν είναι άξιοι να μεταταγούν σε άλλες υπηρεσίες οι δε υπόλοιποι υποχρεωτικά απολύονται!
Η κατάργηση της ΚΕΔ (όπως και του ΙΓΜΕ και τόσων άλλων φορέων) δεν οφείλεται σε οικονομικά κριτήρια καθότι αυτή ουδέποτε χρηματοδοτήθηκε έστω και με ένα ευρώ από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα από το Ελληνικό Δημόσιο. Απεναντίας προσέφερε και πανελλαδικά όπως και τοπικά τόσο σε διαδικαστικό επίπεδο (λόγω του ότι λειτουργούσε ως ΝΠΙΔ ) αλλά και σε οικονομικό. Κατά την τριαντάχρονη παρουσία της ΚΕΔ στην Ρόδο, έχουν αποδοθεί στο νομαρχιακό ταμείο για εκτέλεση κοινωφελών έργων περισσότερα από 30 εκατομ. Ευρώ, από το περίφημο πλέον ποσοστό 75% το οποίο επίσης πρόσφατα έχει καταργηθεί.
Συμπαραστεκόμαστε στο προσωπικό αυτό, δηλώνουμε αλληλέγγυοι και καταδικάζουμε την επιχειρούμενη απαξίωση των δημόσιων λειτουργών στο σύνολό τους που προωθείται μέσα από την ανεξέλεγκτη μετατροπή της χώρας μας σε μια απέραντη Α.Ε.
Στο κυρίως θέμα μας
Έτσι, στην «εκτός σχεδίου δόμηση» και ειδικά για τα ακίνητα του δημοσίου προς «αξιοποίηση», προσδιορίζονται γενικές κατηγορίες χρήσεων γης και αντίστοιχοι αυξημένοι συντελεστές δόμησης καθώς επίσης δυνατότητα παρεκκλίσεων από το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος κλπ ενώ για το χωρικό τους προσδιορισμό καταρτίζονται Ειδικά Σχέδια Χωρικής Ανάπτυξης Δημοσίων Ακινήτων (ΕΣΧΑΔΑ). Τα σχέδια αυτά εκπονούνται με συνοπτικές διαδικασίες και θεσμοθετούνται μέσω του Υπουργείου Οικονομικών μετά από γνώμη του Περιφερειακού Συμβουλίου και μπορούν αυτοδίκαια να τροποποιούν ότι θεσμοθετημένο μέχρι σήμερα σε χωροταξικό - πολεοδομικό επίπεδο υπάρχει, καθώς επίσης να παρεκκλίνουν από τις διατάξεις του ΓΟΚ κλπ, αρκεί να εξυπηρετούνται δημοσιονομικοί στόχοι.. Fast Τrack Χωροταξία!
Τέλος, οι οικοδομικές άδειες που θα εκδίδονται στα «αξιοποιούμενα» δημόσια ακίνητα, θα εκδίδονται απ΄ευθείας από το ΥΠΕΚΑ. Ο πλήρης δηλαδή παραγκωνισμός και απαξίωση των τοπικών παραγόντων και ιδιαίτερα της Α βάθμιας αυτοδιοίκησης, προτού καν στεγνώσει το μελάνι του «Καλλικράτη» που της έδιδε με τυμπανοκρουσίες την αρμοδιότητα έκδοσης όλων των οικοδομικών αδειών …
Επί πλέον, στον επίδοξο «επενδυτή» παραχωρείται απευθείας το δικαίωμα χρήσης του αιγιαλού της παραλίας και των έργων μέσα στη θάλασσα (λιμενικά κλπ), ενώ είναι δυνατόν να δημιουργούντα μέσα στον αιγιαλό δημόσια κτήματα προς εκμετάλλευση υπό ορισμένες προϋποθέσεις!
Και βέβαια, προκειμένου να χρυσωθεί το χάπι στο παιχνίδι των λέξεων «πουλώ – ξεπουλώ» ή «αξιοποιώ» θεσμοθετούνται όροι όπως «επιφάνεια» και αντίστοιχα «επιφανειούχος», που είναι κάτι σαν την επικαρπία του δημοσίου κτήματος για 80 ή 100 χρόνια το οποίο όμως στη συνέχεια μπορεί και να αποδοθεί στο «επιφανειούχο» με πλήρη κυριότητα!
Είναι περιττό να προσθέσουμε ότι τις περισσότερες από τις παραπάνω διατάξεις (ιδίως την ίδρυση του ταμείου κλπ) τις ψήφισε και η μείζονα αντιπολίτευση παρά την αντίθεσή της στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα το οποίο εξειδικεύει ο υπό σχολιασμό Νόμος.
Τα παραπάνω ψηφίσθηκαν και θα αρχίζουν να εφαρμόζονται άμεσα αφού το ως άνω ταμείο έχει εν πολλοίς στελεχωθεί. Είναι περιττό νομίζουμε να επισημάνουμε τις παρενέργειες που θα έχουν για την περιοχή μας και στα προς «αξιοποίηση» ακίνητα Γκολφ Αφάντου, παραλία της Τσαμπίκας, Πρασονήσι, μεγάλες στρεμματικές εκτάσεις στην Κατταβιά κλπ.
Ήρθε η ώρα που σαν τοπική κοινωνία πρέπει τουλάχιστο να θέσουμε τις δικές μας «κόκκινες γραμμές», αφού δεν κάναμε οποιαδήποτε παρέμβαση και αφήσαμε να «περάσει» ο ως άνω εφαρμοστικός Νόμος.Προτάσεις.
Πέραν από την αυτονόητη εναντίωσή μας στο Νόμο αυτό τόσο στο πνεύμα όσο και στην ουσία και επομένως στη διαρκή προσπάθειά μας για κατάργηση στο σύνολό του ή τροποποίηση πολλών αντισυνταγματικών διατάξεών του, πρέπει παράλληλα ρεαλιστικά να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση η οποία θα διαμορφωθεί από την εφαρμογή του συγκεκριμενοποιώντας την για την περιοχή μας.
Έτσι, σύμφωνα με τα όσα αναπτύξαμε παραπάνω, το πιο πιθανό είναι να κατατεθεί από το Υπουργείο Οικονομικών πρόταση για θεσμοθέτηση ΕΣΧΑΔΑ για τα δημόσια κτήματα της περιοχής μας. Η πρόταση αυτή πριν θεσμοθετηθεί, θα τεθεί μόνο στο Περιφερειακό Συμβούλιο για γνωμοδότηση αφού δεν προβλέπεται κάποια άλλη ενδιάμεση διαδικασία. Έστω και αν δεν προβλέπεται, η παρέμβαση της τοπικής κοινωνίας και ιδίως των ΟΤΑ Α βαθμού πρέπει να είναι ισχυρή προκειμένου να διασφαλισθούν οι ελάχιστες προϋποθέσεις εξυπηρέτησης των τοπικών συμφερόντων σε όλα τα επίπεδα, με δεδομένο βέβαια ότι ο χωροταξικός σχεδιασμός είναι ανύπαρκτος. Πρέπει δηλαδή σαν τοπική κοινωνία να προσδιορίσουμε τις «κόκκινες γραμμές»
Έτσι, ενδεικτικά αναφέρουμε ότι για το Γκολφ Αφάντου, οι «κόκκινες» γραμμές είναι:
1. Η ανάπτυξη της έκτασης με ήπιο και ελεγχόμενο χαρακτήρα ακολουθώντας τις αρχές της «ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ».
2. Η εξασφάλιση της ελεύθερης και απρόσκοπτης πρόσβασης του κοινού στην παραλία καθ’ όλο το μήκος της με διατήρηση του υφιστάμενου δρόμου και μετατροπή του σε πεζόδρομο με την κατάλληλη διαμόρφωση, χάραξη, χρήση υλικών, φύτευσης, εξοπλισμού και δημιουργία στάσεων και χώρων αναφοράς και βέβαια δημιουργία αντίστοιχου ποδηλατόδρομου
3. Η πρόβλεψη εγκάρσιων οδών προσπέλασης των οχημάτων σε απόσταση από την παραλιακή οδό με ειδική κατάληξη (αναστροφή – στάθμευση) και η χωροθέτηση χώρων αντίστοιχων στάθμευσης (Parking).
4. Ο καθορισμός Ζώνης Ανάπλασης Παραλίας έτσι ώστε αυτή να αποτελέσει τόπο αναφοράς και προορισμού επισκεπτών όχι μόνον εποχιακά και όχι μόνο για κολύμβηση.
5. Αξιοποίηση και ανάδειξη των υφιστάμενων εγκαταστάσεων αθλητικών και ξενοδοχειακών.
Αντίστοιχες προδιαγραφές μπορούμε να προσδιορίσουμε για όλα τα προς «αξιοποίηση ακίνητα» με στόχο τη διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος και βέβαια να διεκδικήσουμε την εφαρμογή τους. Για να γίνει αυτό, επαναλαμβάνουμε και προτείνουμε την ισχυρή τοπική παρέμβαση μέσα από τους πρωτοβάθμιους ΟΤΑ και τα αντίστοιχα όργανά τους (επιτροπή διαβούλευσης, τοπικά συμβούλια, Δ.Σ.) και βέβαια μέσα από τους φορείς.
Οι παρεμβάσεις αυτές πρέπει να ληφθούν υπ΄όψη από το Περιφερειακό Συμβούλιο το οποίο θεσμικά θα κληθεί να γνωμοδοτήσει και στη συνέχεια, όλοι μαζί οι τοπικοί φορείς να διεκδικήσουμε την εφαρμογή των αποφάσεων μας, έτσι ώστε η προβλεπόμενη «γνώμη» να μετατραπεί εν τοις πράγμασι σε «σύμφωνη γνώμη»
Με τον ίδιο τρόπο πρέπει να κινηθούμε και εκεί που δεν θα γίνει ΕΣΧΑΔΑ.
Το ΤΕΕ μέσα σ΄αυτή τη διαδικασία επιβάλλεται να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σαν θεσμοθετημένος σύμβουλος της πολιτείας.
Όσον αφορά στο 75%, δεν πρέπει να παύσουμε να διακδικούμε την επαναφορά του εφ΄όλης της ύλης (με τις διαδικασίες που προωθούνται οι απώλειες για την Δωδεκάνησο μπορούν να φθάσουν και το 1 δις Ευρώ. Επίσης πρέπει να καταστεί σαφές ότι το 75 % δεν μας χαρίσθηκε από κανέναν αλλά αναγνωρίσθηκε μετά τους αγώνες του Ι. Ζίγδη κατά την ψήφιση του ν 973/79 ότι τα ακίνητα του δημοσίου στα Δωδεκάνησα είναι πατρογονικά μας και λόγω του φασιστικού καθεστώτος ενεγράφησαν στο Ιταλικό Δημόσιο (βλ πρακτικά βουλής 1979 ).
Αν δούμε και πάλι ρεαλιστικά τα πράγματα, μετά από τη θεσμοθέτηση του «εφαρμοστικού» θεωρούμε ότι έχουμε απολέσει οριστικά τουλάχιστο το δικαίωμα αυτό για τα μεγάλα προς «αξιοποίηση» ακίνητα.
Με αυτό το δεδομένο πρέπει να επεξεργασθούμε εναλλακτικά σενάρια όπως για παράδειγμα να απαιτήσουμε την παραχώρηση στον αντίστοιχο Δήμο μέρους της επιφάνειας του κάθε δημόσιου ακινήτου προς αξιοποίηση. Κάτι δηλαδή σαν «εισφορά σε γη» προκειμένου να υλοποιηθούν οι απαιτούμενες κοινωφελείς εξυπηρετήσεις που απαιτεί η κάθε περιοχή προς όφελος της τοπικής κοινωνίας.
Επίσης, στο ευρύτερο σκεπτικό μας πρέπει να λάβουμε υπ΄όψη μας ότι έχουμε χρέος να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές ένα βιώσιμο περιβάλλον και μια «αποθήκη γης» για να τη χρησιμοποιήσουν ανάλογα με τις συνθήκες και τις ανάγκες που τότε θα επικρατούν. Να καταστεί σαφές ότι δεν είναι όλα τα ακίνητα του δημοσίου «αξιοποιήσιμα» με τον τρόπο τουλάχιστο που ο εφαρμοστικός Νόμος προδιαγράφει.
Τέλος, πέραν από τις άμεσες παρεμβάσεις μας θεωρούμε ότι να πρέπει σχεδιάσουμε εμείς το μέλλον μας και να το κατοχυρώσουμε θεσμικά. Γι’ αυτό και πάντα θα επιμένουμε στην αναγκαιότητα του ολοκληρωμένου χωροταξικού σχεδιασμού..
Με την παρέμβασή μας αυτή, ανοίγουμε ένα παράθυρο στο δημόσιο διάλογο που πρέπει να αναπτυχθεί.
Είμαστε εδώ στο πλευρό της κοινωνίας και του φορέα μας για τη διαμόρφωση του τελικού πλαισίου παρέμβασης τόσο επί της αρχής όσο και σε επί μέρους ζητήματα.
Το κείμενο αυτό κατατέθηκε στο ΤΕΕ Δωδ/σου την 28.7.2011 με την πρόταση να συζητηθεί στη Δ.Ε.
Για την ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΙΑΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ (ΔΩ.ΠΡΩ.ΜΗ)
Πάνος Βενέρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου