Αγαπητοί συνάδελφοι,
Σε επίπεδο νοοτροπίας και συλλογικών αντιλήψεων, αυτό που ονομάζουμε ελληνική κρίση δεν είναι τίποτε άλλο από το αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας επικυριαρχίας της ατομικότητας, δηλαδή του κακώς νοούμενου ιδιωτικού συμφέροντος ατόμων ή κλειστών ομάδων - συστημάτων έναντι του συνόλου, δηλαδή του δημοσίου συμφέροντος. Στο δομημένο περιβάλλον, αυτή η στρέβλωση μεταφράζεται σε μια άκρατη ιδιωτικοποίηση του δημοσίου χώρου που αδιαφορεί και λαβώνει το φυσικό περιβάλλον, αλλά και τους κανόνες της κοινωνικής συνύπαρξης.
Θέλοντας να θέσουμε όρια σε μια πρακτική δολιότητας και απαξίας του δημοσίου χώρου που υιοθετήσαμε ως πολίτες, αλλά και ως οργανωμένη Πολιτεία από τις δεκαετίες της «αντιπαροχής» και έπειτα, με αποκορύφωση τα χρόνια της «καταναλωτικής φρενίτιδας», επεξεργασθήκαμε το νέο σχέδιο με στόχο την αναζωογόνηση των ασφυκτιούντων πόλεων. Εισάγονται κανόνες που θα οδηγήσουν σε βραχυπρόθεσμα οφέλη στη μικρο-κλίμακα της κτιριακής μονάδας, μεσοπρόθεσμα, δε, και μακροπρόθεσμα με πολλαπλά οφέλη στο ευρύτερο οικιστικό περιβάλλον.
Ο Νέος Οικοδομικός Κανονισμός είναι η κατάληξη μιας νομοθετικής προσπάθειας που ξεκίνησε το περασμένο καλοκαίρι με τη θέσπιση του Νόμου 4030 για τον «Νέο τρόπο έκδοσης αδειών δόμησης και ελέγχου των κατασκευών» που αλλάζει ένα παγιωμένο καθεστώς δεκαετιών στις πολεοδομικές υπηρεσίες, και επανακαθορίζει, με σαφήνεια και διαφάνεια, τους όρους με τους οποίους εγκρίνεται, αδειοδοτείται, εκτελείται και ελέγχεται πλέον το οικοδομικό έργο, δηλαδή, επαναπροσδιορίζει τη σχέση Πολιτείας - επαγγελματιών – πολιτών ξεκαθαρίζοντας και θεσμοθετώντας την ευθύνη κάθε εμπλεκόμενου μέρους σε μια κατασκευή ώστε να αντιμετωπιστούν τα φαινόμενα διαφθοράς, να βελτιωθεί η εξυπηρέτηση του πολίτη και πάνω απ’ όλα να εφαρμόζεται στο ακέραιο η πολεοδομική Νομοθεσία και να προστατεύεται το φυσικό και δομημένο περιβάλλον.
Ακολούθησε ο 4014/2011 περί «Ρύθμισης των αυθαιρέτων σε συνάρτηση με δημιουργία περιβαλλοντικού ισοζυγίου», αναγνωρίζει τη συμμετοχή και την ευθύνη της Πολιτείας στην έκταση του φαινομένου της αυθαίρετης δόμησης στην Ελλάδα και αντιμετωπίζει συνολικά ένα υπαρκτό περιβαλλοντικό και κοινωνικό ζήτημα : το ένα εκατομμύριο αυθαίρετων κατασκευών – πουείναι δημιούργημα της τελευταίας τριακονταετίας - τα οποία δεν μπορούν ούτε να κατεδαφιστούν στο σύνολο τους ούτε, βεβαίως, να αγνοηθούν. Η αντιμετώπιση αυτού του τεράστιου πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού θέματος με την σύνταξη του Νόμου υπήρξε ένα δύσκολοεγχείρημα, το οποίο έγινε με τη συμμετοχή υπεύθυνων φορέων, γι’ αυτό και έτυχε θετικής αντιμετώπισης από την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων και των πολιτών.
Η τρίτη σημαντική πρωτοβουλία του ΥΠΕΚΑ είναι το Νομοσχέδιο που σήμερα συζητάμε για τον Νέο Οικοδομικό Κανονισμό που αφορά στο ίδιο το οικοδομικό έργο και που στοχεύει να προσφέρει το εργαλείο για τη σύνταξη ορθών και σύννομων μελετών, να θεραπεύει τα προβλήματα που προκύπτουν από παγιωμένες πρακτικές του τρόπου οικοδόμησης στη χώρα, να απελευθερώνει την αρχιτεκτονική σκέψη και να λύνει δεσμά απαγορευτικών διατάξεων που εγκλώβιζαν την δημιουργία.
Σε συνθήκες πρωτοφανούς κρίσης όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς γιατί έπρεπε να αλλάξουμε τον ΓΟΚ του 1985; Η απάντηση είναι σχετικά απλή : Είχε σταματήσει εδώ και χρόνια να ακολουθεί την κοινωνία. Και επειδή ο ΓΟΚ αδυνατούσε να ενσωματώσει τις νέες τεχνικές δόμησης και πολιορκούσε ασφυκτικά την αρχιτεκτονική εξέλιξη και φαντασία, πρακτικά, όλοι οι πολίτες, οι μελετητές οδηγούνταν στην ανάγκη εξεύρεσης τρόπων υπερβάσης άτοπων απαγορεύσεων. Γινόταν, κατ΄ αυτόν τον τρόπο, κανόνας η μικρή ή η μεγαλύτερη αυθαιρεσία. Να γιατί ίσως δεν υπάρχει οικοδομικό έργο χωρίς υπέρβαση. Έτσι, λοιπόν, ο Νέος Οικοδομικός Κανονισμός μπορεί να είναι το εργαλείο για να αντιμετωπίσουμε και τις περιπτώσεις όπου η νομοθεσία καταστρατηγείται συχνότερα, ηθελημένα ή όχι. Η εμπειρία, αλλά και τα πρώτα πορίσματα από την εφαρμογή του Ν. 4014 «Ρύθμιση αυθαιρέτων» αποδεικνύουν ότι – στα κτίρια με οικοδομική άδεια – οι μεγάλες παραβάσεις αφορούν: στους ημιυπαίθριους χώρους, στα υπόγεια και ημιυπόγεια, στα πατάρια, στις σοφίτες.
Πέραν των όσων ανέφερα για την ανάγκη ύπαρξης νέων αρχιτεκτονικών και πολεοδομικών οριζόντων, η ομάδα εργασίας της σύνταξης του ΝΟΚ έλαβε υπόψη της, που, πότε και γιατί γίνεται συνήθως η όποια οικοδομική αυθαιρεσία στη χώρα μας. Ακόμη, ελήφθησαν υπόψη τα νέα δεδομένα που θέτει η κλιματική αλλαγή, και που οδηγούν στην καθιέρωση ενός νέου οικοδομικού κανονισμού σύμφωνα με τον οποίο, το κτίριο θα αφήνει όσο το δυνατόν λιγότερο επιβαρυντικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα ως προς τη μορφή, τον όγκο και τη λειτουργικότητά του.
Διαπιστώνεται, επίσης, ότι βασικό αίτιο για τη δημιουργία ενός νέου πλαισίου υπήρξε η ανάγκη αναζωογόνησης των πόλεων με τη μέθοδο της ανακύκλωσης της πολεοδομημένης γης, δηλαδή με βελτιωτική παρέμβαση σε έναν ήδη πυκνοδομημένο ασφυκτικό αστικό ιστό. Διαπιστώνεται, επίσης, ότι η παροχή κινήτρων για να δημιουργηθούν μεγαλύτεροι ενιαίοι δομημένοι όγκοι που θα δημιουργούν ελεύθερους κοινόχρηστους χώρους περνά αναγκαστικά μέσα από την ριζική ανατροπή της λογικής της μικρής μίζερης αρτιότητας.
Οι τρεις βασικοί Οικοδομικοί Κανονισμοί του ’55, του ’73, και του ’85, - υπήρξαν τα νομοθετήματα που σημάδεψαν μοιραία το χώρο που ζούμε, εργαζόμαστε, παράγουμε και για τον οποίο δεν είμαστε υπερήφανοι. Τα παραπάνω υπήρξαν νομοθετήματα για το κτίριο χωρίς ορίζοντα για τον οικιστικό περίγυρο και το περιβάλλον του με μία ίσως μικρή εξαίρεση, τον ΓΟΚ του ‘85. Κύριο χαρακτηριστικό τους υπήρξε ότι προέτασσαν τη δόμηση στην μικρή ατομική ιδιοκτησία, στο μικρό οικοπεδικό χώρο, χωρίς να δημιουργείται πλαίσιο διαχείρισης μεγαλύτερης κλίμακας. Στην ευρωπαϊκή οικοδομική ιστορία συναντάμε ακριβώς το αντίθετο, η αρχή του σχεδιασμού είναι ολόκληρο το οικοδομικό τετράγωνο, ή πολλά οικοδομικά τετράγωνα. Οι ελληνικές πόλεις παρουσιάζουν την οξύμωρη αντίθεση, από τη μια του κατακερματισμού και της μικρής ιδιοκτησίας, όπου κανένα οικοδομικό έργο δεν είναι στην πραγματικότητα ίδιο με το άλλο, και από την άλλη μιας χαοτικής γενικής εικόνας όπου όλα μοιάζουν και είναι σχεδόν ίδια και όμοια μεταξύ τους, σε μια άμορφη τελικά ενότητα. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 ο οικοδομικός οργασμός έλαβε ανησυχητικές διαστάσεις. Έκτοτε οι λέξεις κτήμα, αμπέλι, χωράφι, αντικαταστάθηκαν από τη μαγική λέξη «οικόπεδο». Όλη η χώρα ένα προνομιακό οικόπεδο.
Με τις παραπάνω κοινές διαπιστώσεις, ο Ν.Ο.Κ. επιθυμεί να φέρει το σχεδιασμό με βάση το περιβαλλοντικό αποτύπωμα του κτιρίου, εισάγει δηλαδή την αντίστροφη λογική. Ξεκινάει το σχεδιασμό με κέντρο βάρους τον ελεύθερο χώρο που πρέπει να δημιουργείται σε σχέση με το κτίριο, την επίπτωση του όγκου του δομημένου χώρου σε σχέση με το χώρο του άμεσου περιβάλλοντος και του ευρύτερου κοινόχρηστου οικιστικού περιβάλλοντος.
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Για όλους αυτούς τους λόγους ο Ν.Ο.Κ. εισάγει:
Κίνητρο για απόσυρση του ενεργοβόρου κτιριακού αποθέματος, την αύξηση των κοινόχρηστων και ακάλυπτων χώρων δίνοντας την δυνατότητα μείωσης καλυπτόμενης επιφάνειας και μεγαλύτερου συντελεστή δόμησης με κλιμακωτή διαβάθμιση ανάλογα με τα οφέλη που αποδίδονται στην πόλη.
Κίνητρο για την προστασία του περι-αστικού πρασίνου και της ελεύθερης γης υψηλής παραγωγικότητας στις ημιαστικές περιοχές. Κίνητρα για την απόσυρση κτιρίων στις αστικές πυκνοδομημένες περιοχές. Θεσμοθετούνται νέοι κανόνες για τις νέες επεκτάσεις πόλεων, με στόχο τη δημιουργία νέων οικιστικών συνόλων με σύγχρονη ταυτότητα και σύγχρονη αρχιτεκτονική αντίληψη. Προς τούτο, δίνονται εναλλακτικές δυνατότητες ως προς το ύψος, τη θέση του κτιρίου, τον συντελεστή δόμησης.
Οδηγεί στην μείωση του ενεργειακού αποτυπώματος του κτιρίου στο περιβάλλον, προάγει τη χρήση νέων υλικών, νέων τεχνολογιών και νέων δομικών συστημάτων. Εισάγει νέους ορισμούς και δυνατότητες όπως είναι τα υπόσκαφα κτίρια, τα φυτεμένα δώματα, τα διπλά κελύφη.
Προάγει τον βιοκλιματικό σχεδιασμό με τις ευεργετικές διατάξεις περί παθητικού δροσισμού, θέρμανσης και σκίασης στα κτίρια που ειδικά δρουν στα υπόσκαφα κτίρια, τα φυτεμένα δώματα, τα διπλά κελύφη.
Στην εποχή μας η αύξηση των αναγκών δροσισμού οδηγεί στην εντατική λειτουργία κλιματιστικών μονάδων ήτοι παραγωγή ενέργειας, ρύπων, ενώ η απορρίπτουσα θερμότητα επιβαρύνει τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος χώρου και, κυρίως, του αστικού χώρου. Η μείωση της προσμέτρησης στην δόμηση ότι δημιουργεί σκιές, οδηγεί στην δημιουργία φυσικού αερισμού, στην βελτίωση των συνθηκών ζωής όπως με την αύξηση του ύψους ανά όροφο κατά 0,25 εκατοστά.
Καταργείται μεγάλο μέρος της γραφειοκρατίας αφού δεν θ’ απαιτείται πλέον έκδοση οικοδομικής άδειας για εργασίες όπως: εσωτερικές διαρρυθμίσεις, φυτεύσεις δωμάτων, περιφράξεις κ.α. και διευρύνει το πεδίο για τις άδειες μικρής κλίμακας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Γνωρίζουμε ότι η εξάντληση του χρόνου ζωής των κτιρίων από οπλισμένο σκυρόδεμα πλησιάζει. Βρισκόμαστε ένα βήμα πριν την κατεδάφιση των πρώτων προβληματικών πολυκατοικιών.
Θεσμοθετούμε σήμερα ένα μέρος νέου πλαισίου του «ΟΙΚΟΔΟΜΕΙΝ» για το μέλλον, για το ανθρωπογενές περιβάλλον για την αύξηση του πράσινου στα ασφυκτιούντα πολεοδομικά συγκροτήματα.
Θεσμοθετούμε κανόνες για μια σύγχρονη πόλη, για ένα σύγχρονο περιβάλλον με σεβασμό στον ιστορικά δομημένο χώρο.
Θεσμοθετούμε για να αρχίσουμε επιτέλους στη χώρα μας να σχεδιάζουμε συλλογικά και συνολικά με τους όρους και τα οράματα της σύγχρονης αρχιτεκτονικής.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Μην προσδοκάτε άμεσα εμφανή αποτελέσματα. Αυτά θα φανούν, μετά από χρόνια.
Αν θα είναι καλά ή όχι εξαρτάται και από τις αλλαγές – παρεμβάσεις που θα υποστεί ο Ν.Ο.Κ. Ας μην λησμονούμε ότι με ένα Προεδρικό Διάταγμα, αμέσως μετά την κατάργηση της Βασιλείας το 1923, οικοδομήθηκε η χώρα και στέγασε 1,5 εκατομμύρια πρόσφυγες. Έκτοτε ακολούθησαν άπειρα διατάγματα, τρεις βασικοί Νόμοι, εκατοντάδες τροποποιήσεις τους και χιλιάδες διατάξεις. Έτσι χτίστηκαν οι πόλεις και τα χωριά μας, χωρίς τοπόσημα και σημεία αναφοράς. Και πως θα μπορούσε να συμβεί αλλιώς όταν το βράδυ πλαγιάζαμε με μια διάταξη Νόμου και ξυπνούσαμε το πρωί με άλλη, πιο «ευεργετική» για το περιβάλλον.
Ο Ν.Ο.Κ. σ’ ένα ενοποιημένο κείμενο είναι αποτέλεσμα συνεργασίας των πιο έγκριτων αρχιτεκτόνων και πολεοδόμων, της μικτής επιτροπής ΥΠΕΚΑ-ΤΕΕ και ΣΑΔΑΣ. Ελπίζουμε, προσδοκούμε ότι δεν θα υποστεί ανατροπές που θα τον ακυρώσουν και, τότε ναι, θ’ αλλάξει, στα επόμενα χρόνια, η περιβαλλοντική, αλλά και η αισθητική των πόλεών μας προς το καλύτερο.
Εύχομαι και ελπίζω μετά την ψήφιση του παρόντος νομοσχεδίου, αλλά και όταν θα κλείσει τον κύκλο εφαρμογής του, ο επόμενος οικοδομικός κανονισμός να αποτελείται από ένα και μόνο άρθρο που θα περιγράφει τον όγκο του οικοδομικού έργου και μόνο.
Κυρίες και κύριοι,
Όλοι οι φορείς, το ΤΕΕ, ο ΣΑΔΑΣ, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις που καλέσαμε και τοποθετήθηκαν στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή μας, πριν δέκα μέρες, ομόφωνα είπαν: Ναι, μετά από 27 χρόνια έχουμε ανάγκη ενός νέου πλαισίου δόμησης. Είναι όμως δύσκολο, σ’ αυτήν την φάση, να κάνουμε μεγαλύτερη υπέρβαση από αυτό που σήμερα προτάσσεται.
Αν οι πόλεις και κάθε οικιστικό σύνολο στη χώρα μας προσομοιάζουν περισσότερο ή μάλλον απόλυτα με εκείνα της Μέσης Ανατολής και όχι της Ευρώπης αυτό οφείλεται και στο οικοδομικό πλαίσιο που τέθηκε μετά τον πόλεμο. Ωστόσο, ακόμη και ο τρόπος θεσμοθέτησης ενός οικοδομικού κανονισμού γίνεται με τρόπο ανορθόδοξο, αναρμόδιο θα έλεγα.
Είναι σωστό - ή καλύτερα - γιατί ένας οικοδομικός κανονισμός πρέπει να εγκρίνεται από τη Βουλή και να είναι αντικείμενο πολιτικής διαπραγμάτευσης;
Σε καμία πολιτισμένη χώρα οι κανόνες δόμησης δεν θεσμοθετούνται με Νόμο. Ναι, μπορεί να απαιτείται πολιτική βούληση για ένα νέο πολεοδομικό και οικιστικό σχεδιασμό, αλλά αυτός που θα τον σχεδιάσει ή θα τον θεσμοθετήσει δεν μπορεί να είναι ο βουλευτής. Δεν μπορεί να τον ψηφίσει ή να τον τροποποιήσει η πλειοψηφία και να τον καταψηφίσει η μειοψηφία. Με Π.Δ. θεσμοθετούνται σε όλο τον κόσμο και εύχομαι να είναι η τελευταία φορά που η Βουλή «αναρμοδίως» αποφασίζει π.χ. αν τα κλιμακοστάσια θα εντάσσονται ή όχι στον συντελεστή δόμησης.
Οι αρχιτέκτονες, οι πολεοδόμοι, οι περιβαλλοντολόγοι και άλλοι επιστήμονες, εργάζονται συλλογικά, αυτοί συντάσσουν και η σύγχρονη πολιτεία διεκπεραιώνει την θεσμοθέτηση μέσω της επεξεργασίας από αρμόδιο όργανο που είναι το Τριτοβάθμιο Συνταγματικό Δικαστήριο και, στην περίπτωσή μας, το ΣτΕ.
Παρότι, όμως, στην πλειοψηφία συμφωνούμε στην κατάργηση πρακτικών παραδόξων, βλέπουμε στις μέρες μας κάποιοι να επιμένουν τα πάντα να περνούν από το Κοινοβούλιο π.χ. η επαναδιατύπωση και ο επαναπροσδιορισμός του Π.Δ. περί «χρήσεων γης». Το σχέδιο Π.Δ. που έτυχε 12μηνης επεξεργασίας και βρίσκεται σε διαβούλευση, όπως μέχρι σήμερα συνέβαινε. Το αυτό απαιτείται και για μια σωρεία άλλων δράσεων που έχουμε σχεδόν ολοκληρώσει, όπως:
Τα νέα ρυθμιστικά σχέδια της Αττικής και της Θεσσαλονίκης
Το χωροταξικό για τον τουρισμό κ.α.
Κάποτε πρέπει να συμπορευθούμε με τον τρόπο που η Ευρωπαϊκή Ένωση θεσμοθετεί θέματα δόμησης, περιβάλλοντος.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι ο Γενικός Χωροταξικός Σχεδιασμός και, στη συνέχεια, οι διάφορες θεματικές ενότητές του έχουν επίσης προτεραιότητα, για μια ισόρροπη ανάπτυξη με δυναμική για την οικονομία, αλλά και με δυναμική κοινωνική και περιβαλλοντική.
Η χωροταξία εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται λάθος στη χώρα μας. Δεν είναι τεχνικός όρος, αλλά όρος οικονομικός, ανταγωνιστικός, οικολογικός, περιβαλλοντικός. Για τη χωροταξία, η ανάπτυξη δεν είναι μονοσήμαντη έννοια αλλά σύνθετη, η οποία εμπεριέχει παραμέτρους όπως η γεωργία, η κτηνοτροφία, η αλιεία, η βιοτεχνία, το εμπόριο, ο τουρισμός, ο πολιτισμός.
Η πολεοδομία είναι μέρος βασικό του αναπτυξιακού σχεδιασμού και ο κτιριολογικός κανονισμός συμπληρώνει τη διαδικασία του συνολικού σχεδιασμού για το οικοδομείν στο χώρο.
Γι‘ αυτό εργασθήκαμε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο και βρίσκονται στο στάδιο της ολοκλήρωσης τα σχέδια ΠΔ. για απλοποίηση των διαδικασιώνθεσμοθέτησης Γ.Π.Σ. των Ο.Τ.Α. προτάσσοντας την δημιουργία ελεύθερων και πράσινων χώρων, τις αναπλάσεις, ως νέο εργαλείο πολιτικής για την πολεοδομία.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση, το ΥΠΕΚΑ δημιούργησε το πλαίσιο για την ανάπλαση του κέντρου της Αθήνας. (Μεταξουργείο, Γεράνι) κάτι που στα μεγάλα πολεοδομικά συγκροτήματα της Ευρώπης όπως στο Μαραί του Παρισιού ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας μας. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση δρομολογήσαμε μεγάλες παρεμβάσεις : α) την ανάπλαση των 800 στρεμμάτων του φαληρικού όρμου σε μελέτη του Renzo Piano, β) την ανάπλαση του Ιστορικού κέντρου με επίκεντρο την Πανεπιστημίου, γ) την διπλή ανάπλαση Λεωφόρου Αλεξάνδρας-Βοτανικού, δ) πολλές άλλες παρεμβάσεις ανάπλασης δρομολογήθηκαν επίσης σε πολλά διαμερίσματα της χώρας όπως στην Θεσ/νικη, στην Κρήτη, στα Νησιά κλπ.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Πρέπει να επιταχύνουμε τον βηματισμό μας να προχωρήσουμε στην ένταξη των σύγχρονων μεθόδων εκμετάλλευσης των Α.Π.Ε. στον πολεοδομικό χώρο για την εξοικονόμηση ενέργειας, για τη διαχείριση των απορριμμάτων και των υδάτινων πόρων.
Ο στόχος που θέσαμε ως χώρα, μετά το 2000, για τη βελτίωση της μικροκλίμακας των πόλεων - μεταξύ των οποίων - αύξηση κατά 10% του πράσινου και των ελεύθερων δημόσιων χώρων, δεν επετεύχθη. Ούτε η εξοικονόμηση ενέργειας κατά 10% στο κτιριακό τομέα επιτεύχθηκε. Με την θέσπιση μόλις πριν 8 μήνες του ΚΕΝΑΚ αναγκαστικά έστω και αργά θα πετύχουμε αυτήν τη φορά και μάλιστα τον υψηλότερο στόχο.
Επίσης καθυστερήσαμε να υλοποιήσουμε, έστω πιλοτικά, τις πράσινες γειτονιές στις επιβαρημένες περιβαλλοντικά περιοχές. Αντ’ αυτού, δυστυχώς, επιλέχθηκε η συντηρητική πολιτική της διεξόδου μέσω των επεκτάσεων των Σχεδίων Πόλεως.
Σ’ όλο τον κόσμο ο σχεδιασμός της επανακατοίκησης των βασικών πυρήνων της πόλης είναι μια πολιτική ζωτικής σημασίας, από την Νέα Υόρκη έως το Μιλάνο και το Παρίσι.
Σ’ αυτούς τους τομείς που προανέφερα και που ολιγωρήσαμε θα πρέπει η επόμενη Κυβέρνηση, η επόμενη ηγεσία του ΥΠΕΚΑ να στρατευθεί και ελπίζω ότι αυτό θα συμβεί. Ο νέος οικοδομικός κανονισμός, ο Νόμος για τον νέο τρόπο έκδοσης αδειών, ας είναι η βασική αρχή που θα στηριχθεί η επόμενη κυβέρνηση για να συνεχίσει την μεταρρύθμιση.
Θέλω να κλείσω με τον προσδιορισμό της Αρχιτεκτονικής, κατά τον Άρη Κωνσταντινίδη. Έλεγε:
«Οι άλλες τέχνες δημιουργούν έργα για τα μουσεία, τις βιβλιοθήκες και άλλα. Η Αρχιτεκτονική - η αρχή των τεχνών – το αρχιτεκτόνημα είναι οικοδόμημα και ανήκει στην τρέχουσα και όχι στην μουσειακή ζωή. Οι άλλες τέχνες είναι για τον προφυλαγμένο χώρο, η αρχιτεκτονική στον καθημερινό χρόνο καθ ‘ότι το σπίτι είναι πολλαπλό εργαλείο, πολλαπλής χρηστικότητας.»
Αυτήν την φιλοσοφία προσβλέπουμε να υπηρετήσει ο Ν.Ο. Κ.
Σας Ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου