Μόνωση ταράτσας

Ένα από τα πιο νευραλγικά σημεία σε ένα ακίνητο είναι η μόνωση της ταράτσας και του δώματος. Αυτό γιατί είναι χώροι εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες και το περιβάλλον και παράλληλα ο υποκείμενος όροφος είναι χώρος διαβίωσης.

Επιπλέον, η ταράτσα πρέπει να είναι χώρος βατός από τους ενοίκους του ακινήτου, ενώ πολλές φορές κομμάτι του δίνεται σε κάποιες οριζόντιες ιδιοκτησίες υπό το καθεστώς της αποκλειστικής χρήσης. Οι απαιτήσεις στεγανοποίησης και θερμομόνωσης είναι λοιπόν υψηλές ενώ ταυτόχρονα πρέπει να υπάρχει και δυνατότητα βατότητας. Πολλές είναι οι τεχνικές και τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη του σωστού αποτελέσματος και παρακάτω αναλύεται η γενική φιλοσοφία μιας τέτοιας εργασίας.

Επί μέρους διαφορετικές χρήσεις, π.χ. φύτευση κ.τ.λ., εξετάζονται κατά περίπτωση. Η επιφάνεια στην οποία εδράζεται το όλο σώμα της μόνωσης είναι το μπετό της πλάκας του τελευταίου ορόφου. Η πορεία των απαραίτητων εργασιών, οι οποίες πρέπει να γίνονται επί στεγνού δαπέδου, πρέπει να ακολουθούνται απαρέγκλιτα, ούτως ώστε να μη δημιουργηθεί αδύναμο σημείο.

Πορεία εργασιών:

Καθαρισμός της επιφάνειας

Απαιτείται καθαρισμός όλης της επιφάνειας έδρασης της μόνωσης και εξομάλυνση αυτής από ξένα και σαθρά υλικά. Στη φάση αυτή, καλό θα είναι να τοποθετηθούν αναμονές στήριξης για ηλιακούς, πέργκολες και οτιδήποτε θα μπορούσε εκ των υστέρων να τραυματίσει τη συνέχεια της μόνωσης.

Φράγμα υδρατμών

Ακολουθεί η επάλειψη με ασφαλτικό γαλάκτωμα σε όλη την επιφάνεια με σκοπό τη δημιουργία φράγματος υδρατμών. Σκοπός αυτής της εργασίας είναι να σταματήσει η διάχυση των υδρατμών του υποκείμενου εσωτερικού χώρου προς τη θερμομονωτική στρώση, ώστε να αποτραπεί ο σχηματισμός υγρασίας εσωτερικής συμπύκνωσης. Στην περίπτωση που οι υδρατμοί φτάσουν στη θερμομονωτική στρώση, μπορεί να απορροφηθούν από αυτή, αν το θερμομονωτικό υλικό δεν είναι κλειστής κυψελωτής δομής (εξηλασμένη πολυστερίνη), με αποτέλεσμα τη μείωση της θερμομονωτικής ικανότητας.

Τοποθέτηση θερμομονωτικής στρώσης

Η θερμομονωτική στρώση, η οποία μπορεί να είναι εξηλασμένη ή διογκωμένη πολυστερίνη, σκληρές πλάκες υαλοβάμβακα κ.τ.λ., τοποθετείται αφενός για να προστατεύσει από τις θερμοκρασιακές διακυμάνσεις τον εσωτερικό χώρο του υποκειμένου ορόφου, αλλά παράλληλα και τα δομικά στοιχεία από τις ίδιες μεταβολές. Το πάχος και το είδος του θερμομονωτικού στρώματος επιλέγεται ανάλογα με τη θερμοπροστασία που θέλουμε να επιτύχουμε, συμμορφούμενο βέβαια με τους αντίστοιχους κανονισμούς και οδηγίες.

Διάστρωση υλικών για τη δημιουργία ρήσεων

Πάνω από τη θερμομονωτική στρώση διαστρώνουμε τσιμεντοκονίαμα για τη δημιουργία ρήσεων αλλά και την προστασία της. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τσιμεντοκονίαμα με άμμο και άμμο θαλάσσης ή ελαφροσκυρόδεμα προσέχοντας να δώσουμε τις κατάλληλες κλίσεις προς τα σημεία απορροής. Πρέπει να ληφθεί μέριμνα κατά τη διάρκεια της διάστρωσης, να προστατευθεί η θερμομονωτική στρώση αν αυτή είναι ευπαθής στην υγρασία. Η στρώση ρήσεων είναι η επιφάνεια στην οποία θα τοποθετηθεί το κυρίως υλικό της στεγανοποίησης.

Στεγάνωση

Για τη στεγάνωση γίνεται χρήση ελαστομερούς ασφαλτικής μεμβράνης με άνω επικάλυψη ορυκτής ψηφίδας. Η θερμοσυγκόλληση αυτής γίνεται με χρήση φλόγιστρου, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή ώστε να μην τραυματιστεί η μεμβράνη. Η κόλληση αυτή γίνεται στην επιφάνεια του τσιμεντοκονιάματος, αφού πρώτα αυτό έχει επαλειφθεί με ένα στρώμα ασφαλτικού βερνικιού primer, έτσι ώστε να αυξηθεί στο μέγιστο η πρόσφυση της ασφαλτικής μεμβράνης στο υπόστρωμα. Επεκτείνουμε την ασφαλτική μεμβράνη κατά 15 περίπου cm επί των τοίχων και των στηθαίων, αφού έχει αποξηλωθεί ο σοβάς στα σημεία αυτά.

Οι μεμβράνες συγκολλούνται η μία παράλληλα στην άλλη και κατά τρόπο που να εξασφαλίζεται η ροή του νερού. Δίνεται η ιδιαίτερη προσοχή, ούτως ώστε να υπάρχει επικάλυψη των φύλων κατά 10 περίπου cm και τα σημεία επικάλυψης πιέζονται ελαφρά, ώστε να επιτευχθεί ικανοποιητική συγκόλληση. Για περαιτέρω στεγανοποίηση προτείνεται και δεύτερη ασφαλτική στρώση σύμφωνα με το εθνικό πρότυπο. Προτείνεται η τελική κάλυψη, όλων των συνδέσεων της μεμβράνης με τα μεταλλικά στοιχεία, με ειδική ελαστομερή μαστίχη ασφαλτικής βάσης.

Εξασφάλιση βατότητας επιφάνειας

Εάν η μονωμένη επιφάνεια δεν είναι βατή, αλλά απλώς επισκέψιμη, η διαστρωμάτωση της μόνωσης μπορεί να τερματιστεί μετά το πέρας της φάσης της στεγάνωσης, η οποία έχει επικάλυψη ορυκτής ψηφίδας για την αντηλιακή προστασία της μεμβράνης.

Σε περιπτώσεις, όμως, που θέλουμε να υφίσταται βατότητα, τότε πρέπει η στεγανωτική στρώση να προστατευτεί έναντι τραυματισμού. Αυτό μπορεί να γίνει με τη διάστρωση τσιμεντοκονίας και κεραμικών πλακιδίων ή βιομηχανικού δαπέδου. Επίσης, μπορεί να γίνει με την τοποθέτηση γεωυφάσματος ή μπορεί να έχει γίνει πρόβλεψη και η στεγανωτική στρώση να είναι ασφαλτική μεμβράνη με επικάλυψη φύλο πολυαιθυλενίου. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται ο τραυματισμός από την εμφάνιση τάσεων ερπυσμού μεταξύ στεγανωτικής και βατής επιφάνειας.