Ο δροσισμός στα κτίρια

Ο δροσισμός, έννοια ελάχιστα διαδεδομένη στην Ελλάδα, αποτελεί αν όχι εναλλακτική, σίγουρα βοηθητική πρακ

τική για την εξασφάλιση συνθηκών θερμικής άνεσης στα κτίρια. Οι συμβατικές μέθοδοι κλιματισμού πέραν της υπερβολικής κατανάλωσης ενέργειας και της αύξησης της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος συμβάλλοντας έτσι στο φαινόμενο της θερμικής νησίδας στα αστικά κέντρα, παρουσιάζουν αδυναμία στην ανταλλαγή εσωτερικού με εξωτερικού αέρα. Καθίσταται έτσι ο δροσισμός εκ των πραγμάτων και με τις διάφορες μορφές που μπορεί να εφαρμοστεί, αναγκαίο συμπλήρωμα στην ψυκτική διαδικασία.

Ο φυσικός δροσισμός επιτυγχάνεται με διάφορες μεθόδους, είτε μεμονωμένα είτε συνδυαστικά. Η ανάκλαση της προσπίπτουσας ακτινοβολίας βοηθάει στη μείωση της απορροφώμενης θερμότητας. Για παράδειγμα ένας σκουρόχρωμος τοίχος ή ταράτσα, απορροφά το 90% της προσπίπτουσας ακτινοβολίας, ενώ παρουσιάζει θερμοκρασία έως και 30°C περισσότερη από έναν αντίστοιχο ανοιχτόχρωμο. Η τοποθέτηση μιας ανακλαστικής μεμβράνης στην ταράτσα ή πολύ περισσότερο η ύπαρξη ενός φυτεμένου δώματος έχει άριστα αποτελέσματα.

Η εγκατάσταση υαλοπινάκων χαμηλής εκπεμψιμότητας εμποδίζει την είσοδο θερμικής ακτινοβολίας. Παράλληλα η σκίαση φυσική ή τεχνητή (φύτευση δέντρων και τοποθέτηση ειδικών σκιάστρων) μπορεί να μειώσει τις ανάγκες ψύξης έως και 50%.

Δροσισμός σε ικανοποιητικό επίπεδο επιτυγχάνεται και με το σωστό αερισμό είτε είναι φυσικός είτε υβριδικός. Με σωστό αερισμό η διαφορά εσωτερικής και εξωτερικής θερμοκρασίας μπορεί να φτάσει τους 10°C. Μέγιστα αποτελέσματα φυσικού αερισμού επιτυγχάνονται με το σωστό βιοκλιματικό αρχιτεκτονικό σχεδιασμό.

Σε περιοχές με σχετική χαμηλή υγρασία μπορεί να αναπτυχθεί εξατμιστικός δροσισμός. Ο αέρας διέρχεται από σώμα νερού προκαλώντας έτσι την εξάτμισή του, ενώ παράλληλα ψύχεται και εμπλουτίζεται με υγρασία. Ο εξατμιστικός δροσισμός μπορεί να βελτιώσει τις θερμικές συνθήκες του κτιρίου είτε επιδρώντας άμεσα είτε έμμεσα ψύχοντας το κέλυφός του. Τεχνικές άμεσου ψυκτικού δροσισμού είναι η χρήση σωμάτων νερού όπως σιντριβάνια ή μικρές λίμνες σε εσωτερικές αυλές, αίθρια ή μέσω πύργων δροσισμού. Έμμεσος φυσικός δροσισμός επιτυγχάνεται με ανοιχτές λίμνες οροφής και ψεκασμό δωμάτων με νερό.

Μια εναλλακτική και πολύ αποδοτική δυνατότητα δροσισμού μπορεί να υπάρξει με τη χρήση των σωληνώσεων της ενδοδαπέδιας θέρμανσης αν αυτή υπάρχει. Σε αυτή την περίπτωση, διοχετεύεται κρύο νερό στο ενδοδαπέδιο σύστημα προκαλώντας με τον τρόπο αυτό δαπεδοψύξη. Απαιτείται βέβαια ψύκτης αέρα νερού και αυτοματισμός για την αποφυγή υγροποιήσεων. Στην περίπτωση που χρησιμοποιούμε γεωθερμική αντλία θερμότητας, το κόστος μειώνεται δραστικά. Το νερό εισέρχεται στο σύστημα σε θερμοκρασία 14-18°C και επιστρέφει έχοντας απορροφήσει θερμότητα τέτοια αυξάνοντάς του τη θερμοκρασία περίπου 5°C. Η θερμοκρασία του δαπέδου πρέπει να προσαρμόζεται με τη βοήθεια αισθητηρίων και λοιπών αυτοματισμών ούτως ώστε να αποφεύγεται το φαινόμενο των υγροποιήσεων στο δάπεδο. Δροσισμός τέτοιου τύπου χρησιμοποιείται στους τοίχους αλλά και στις οροφές.

Ο δροσισμός γενικά δεν μπορεί να αντικαταστήσει πλήρως την ψυκτική διαδικασία μέσω κλιματιστικών, τουλάχιστον όχι σε πολλές περιπτώσεις, όμως σίγουρα δημιουργεί συνθήκες άνεσης και μαζί με το σωστό βιοκλιματικό αρχιτεκτονικό σχεδιασμό μειώνει δραστικά το κόστος ψύξης.