Το αυτοκαθαριζόμενο γυαλί είναι ένας συγκεκριμένος τύπος γυαλιού του οποίου η επιφάνεια έχει τη δυνατότητα να κρατά μακριά τους ρύπους μέσω φωτοκαταλυτικής διάσπασης. Το πρώτο αυτοκαθαριζόμενο γυαλί βασίζει τις ιδιότητές του στην επίστρωση ενός λεπτού φιλμ διοξειδίου του τιτανίου πάχους μόλις 15 νανομέτρων.
Η διαδικασία καθαρισμού γίνεται σε δύο στάδια. Με την έκθεση στο φως της ημέρας η επίστρωσή του αντιδρά χημικά διασπώντας όλες τις οργανικές επικαθήσεις και σε επόμενη φάση καθιστά το γυαλί υδρόφιλο με αποτέλεσμα το νερό της βροχής να ρέει πάνω του ομοιόμορφα, χωρίς να δημιουργεί σταγόνες, απομακρύνοντας έτσι τους διασπασμένους από την πρώτη φάση οργανικούς ρύπους. Οι δυνατότητες διάσπασης βέβαια δεν επεκτείνονται στα χρώματα, στη σιλικόνη ή στον στόκο λόγω της πυκνότητας των επικαθίσεων αυτών, η οποία δεν αφήνει το φως της ημέρας να έρθει σε επαφή με την επιφάνεια του γυαλιού ούτως ώστε να συντελεστεί η διάσπαση. Σε περιόδους μεγάλης ξηρασίας όπου η βροχή δεν μπορεί να απομακρύνει τους αποσυντεθειμένους ρύπους υφίσταται η ανάγκη της διαβροχής της επιφάνειας. Προσοχή θα πρέπει να δίνεται σε κάθε είδος ανθρώπινης επέμβασης ούτως ώστε να μην τραυματιστεί το φιλμ της επιφάνειας. Το κόστος του γυαλιού αυτού δεν είναι απαγορευτικό, καθώς η επίστρωση δεν το αυξάνει πάνω από το 20%, ενώ μειώνει δραστικά αυτό του καθαρισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου